_vakitenyapi_

FIANGONANA MILA FAMPIHAVANANA MAIKA DIA MAIKA

2Korintiana 6.11-14 : « Ry Korintiana, ny vavanay misokatra aminareo, ny fonay malalaka. Tsy tery aminay ianareo, fa tery ao am-ponareo ihany. Ary mba ho valiny toraka izany izaho miteny toy ny amin’ny zanako, dia mba mihalalaha kosa ianareo. Aza mety hasiana zioga tsy antonona anareo hikambanana amin’ny tsy mino. »
Tao anatina toe-draharaha iray izay nahazahoan’ny fizarazarana vahana teo anivon’ny fiangonana, dia niresaka tamin’ireo Korintiana toy ny ray amin’ny zanaka i Paoly. Ireto farany dia tsy nety nisy firaisana teo amin’izy samy izy toy ny tsy nampiray azy ireo ihany koa tamin’ny ekipa apostolika. Ny fandeferana fisiana fisarahana any ho any, dia midika ho famelana ny fiparitahan’ny homamiadana manerana ny vatana. Io andalana etsy ambony io dia manambara ny antso maika izay nataon’ny apostoly Paoly ho fampihavanana mba hiverenan’izy ireo hiombom-panahy amin’izy ireo indray. Izay no nanombohan’i Paoly nilaza tamin’izy ireo ao amin’ny 2Korintiana 5.20 : « Koa dia iraka solon’i Kristy izahay, toa an’Andriamanitra mampangataka anay aminareo, solon’i Kristy izahay ka mangataka indrindra aminareo hoe: mihavàna amin’Andriamanitra anie ianareo! ». Saina iray mitovy amin’izay voalazan’ny 2Korintiana 6.11-14 ihany izy io, avy eo, dia ao amin’ny 2Korintiana 7.2 :
« Ataovy omby anay ny fonareo ». Amin’ny tsy fankatoavan’izy ireo intsony ny asa fanompoan’i Paoly sy ny ekipany, dia tsy tsapan’ireo Korintiana ireo ny maha zava-doza ny fihetsik’izy ireo, satria izy ireo dia tsy vitan’ny nanafintohina azy ireo amin’ny maha iraka solon’i Kristy azy ireo, fa nanohina an’i Kristy Izy Tenany mihitsy izay naniraka azy ireo.
Izany no antony, ilay fampihavanana izay ambaran’i Paoly eto, dia tsy mahakasika an’ireo Jentilisa izay tsy mahafantatra an’Andriamanitra akory, fa ho an’ny fiangonana izay efa nanome lamosina an’Andriamanitra. Zava-dehibe loatra noho izany ny fanamby manoloana an’io fampihavanana io : Izy io dia mihoatra lavitra noho ny fifandraisan-tanana fotsiny, avy eo dia samy mandeha amim-piadanana amin’izay tiany haleha, fa i Paoly dia nahatsapa ny maha maika ny tokony hahitan’izy ireo indray ny asa fanompoan’ny fahamarinana eo anivon’izy ireo, dia ilay nentin’ny ekipa. Nampatsiahy azy ireo ny tanjon’ny famonjena i Paoly, tamin’ny nitenenany tamin’izy ireo hoe : « Izay tsy nahalala ota dia efa nataony ota hamonjy antsika, mba ho tonga fahamarinan’Andriamanitra ao aminy kosa isika. » 2Korintiana 5.21.
Ny fahatongavana ho fahamarinan’Andriamanitra ao amin’i Kristy dia manomboka amin’ny fanamarinana aloha, kanefa mitohy amin’ny fiainana mifanaraka amin’ny fahamarinan’Andriamanitra, vokatry ny asa fanompoan’ny Fanahy ao anatin’izy ireo. Io asa fanompoana izay nataon’ny ekipa apostolika teo amin’izy ireo io dia tena zava-dehibe teo amin’izy ireo mba hamokatra an’io fiainam-pahamarinana io. Raha tsy eo izany, dia mananontanona ny fahamasinan’izy ireo, ireo loton’izao tontolo izao, ka dia ho voaloto amin’ny alalan’ny fitaky ny heloka ny fahamasinany. Dia hihamaizina ilay fahazavan’ny filazantsara madio amin’ny fikambanany amin’ny aizin’ny fampianaran-diso, ka ho tonga hatramin’ny mety finoana mihitsy fa misy fifanarahana ataon’i Kristy sy Beliala. Amin’izay ny mpino dia hanimba ny Tenin’Andriamanitra amin’ny alalan’ny firaisana amin’ny tsy mino, ka dia ho tafiditra ao anatin’ny tempolin’Andriamanitra ny sampin’ireo tsy mino. Nanindry mandry an’i Paoly izany loza izany, ary dia izany indrindra no ambarany azy ireo ao amin’ny 2Korintiana 6.14-16 :
« Fa inona no iraisan’ny fahamarinana sy ny fahotana? Ary inona no iombonana’ny mazava sy ny maizina? Ary inona no ifanarahan’i Kristy sy Beliala? Ary inona no iraisan’ny anjaran’ny mino sy ny tsy mino? 16Ary inona no ikambanan’ny tempolin’Andriamanitra amin’ny sampy ? »
Ny fangejan’ny zioga tsy antonona eo amin’izy ireo, noho ny fanekena an’ireo apostoly sandoka izay mpampianatra fampianaran-diso, no nanokatra ny varavarana amin’ny fahalotoan’ny fanahy. Nametraka ny tenany ho eo ambany fandrahonan’ny « tsunami » ny fahalotoana noho izany ny fiangonan’ny Korinto izay handrava sy hamotika azy ireo ny hiafarany. Izany no antony niantsoan’i Paoly azy ireo, tsy amin’ny fisarahana tanteraka amin’ireo mpanompon’Andriamanitra sandoka ihany anefa, fa miangavy azy ireo mihitsy izy ny mba hiverina aminy, izy izay hany nahatonga azy ireo ho zanaka, sy ny ekipa apostolika izay niahy azy ireo. Io fisarahana io ankilany, ary ny fampihavanana andaniny no hahatonga ny fahatanterahan’ny fahamasinana, izay ambaran’ity andininy manaraka ity, ny 2Korintiana 7.1 : « Koa raha manana ireo teny fikasana ireo isika, ry malala, dia aoka isika hanadio ny tenantsika ho afaka amin’ny fahalotoana rehetra, na amin’ny nofo, na amin’ny fanahy, ka hahatanteraka ny fahamasinana amin’ny fahatahorana an’Andriamanitra ». Araka izany, amin’ny alalan’ny fiverenana amin’ny fahamarinana, dia hahita indray ny herin’ny asa fanompoanan’ny Fanahy ireo Korintiana mba hahatanteraka ny asan’ny fahamasinana ao amin’izy ireo.

Jocelyn Sery

_vakitenyapifin_