_vakitenyapi_

Marka 10 : 17 – 31

Finaritra indray isika ankohonana !
Mahafaly ahy ny mizara amintsika ny fintin’ny torinteny tapany faharoa izay noentin’i Pstr Ndrantomahenina RZ, tamin’ny “Fihaonan’ny mpihaino Antsam-piderana” izay notontosaina tany Antsirabe tao amin’ny « Espace Ty Vahiny” ny Asabotsy 05 Novambra 2022.

Marka 10 : 17 – 31

 Hoy i Jesosy tamin’ny ilay lehilahy hoe “Diso zavatra iray loha ianao; mandehana, amidio izay rehetra anananao ka omeo ny malahelo, dia hanana rakitra any an-danitra ianao; ary avia hanaraka Ahy”. Dieny eto an-tany isika dia tokony manana antoka fa manana rakitra any an-danitra. Izay hafointsika ho an’i Jesosy ety an-tany dia rakitra any an-danitra ho antsika izany. Tsy very maina izany izay zavatra hafointsika ho an’Andriamanitra.
 Ny fiarahana amin’ny Tompo dia tsy fisoronana ivelany fotsiny sy tsy fandraisana andraikitra ao am-piangonana fotsiny ihany fa ny fahazoana antoka hoe amin’ny fiainako dia misy zavatra hafoy ety amin’izao tontolo izao mba hananako rakitra any an-danitra. Ataovy vavaka ao anatinao, ilay nataon’i Davida hoe « Raha mbola misy làlana mampahory ato anatiko dia hampahafantaro ahy izany ».
 Ny an’ilay lehilahy mpanan-karena hoy Jesosy dia mbola miraikitra amin’ilay harena loatra ny fony satria nalahelo izy raha niala teo amin’i Jesosy. Tian’ny Tompo hianao ho sitrana fa aza haraikitra amin’ny zavatra ety amin’izao tontolo izao ny fonao : « Izay hitoeranao ny fonao no misy ny harenao ». Tandremo sao dia ny anaram-piangonana no mampiraikitra ny fontsika fa tsy i Jesosy.
 « Moramora kokoa ny hidiran’ny rameva amin’ny vody fanjaitra noho ny hidiran’ny manan-karena amin’ny fanjakan’ny lanitra». Raha mivavaka isika ka tsy mitandrina fa variana amin’ny harena dia io harena io ihany no hanidy ny vararavan’ny lanitra. Raha ny fahatakaran’ny mpianatra an’izany fampianaran’i Jesosy izany dia tsy hisy tafiditra ny fanjakan’ny lanitra izany raha tsy amin’ny fanarahan-dia an’i Jesosy ihany.
 Ahoana no fomba ahazoana famonjena ?  Maro ny olona no mivavaka sy miditra am-piangonana fa tsy izany no ahazoana ny famonjena fa ny fahafohizana izay mampiraikitra ny fontsika ka hanarahana ny dian’i Jesosy.  Matio 7 : 21 «Tsy izay rehetra manao amiko hoe: Tompoko, Tompoko, no hiditra amin’ny fanjakan’ny lanitra, fa izay manao ny sitrapon’ny Raiko Izay any an-danitra».  Matio 7 : 23 «Tsy mba fantatro akory ianareo hatrizay hatrizay; mialà amiko, ianareo mpanao meloka».
 Mafy ny hanjo an’ilay mpanan-karena rehefa aorian’ny fahafatesana, hidradradra tokoa fa tsy hisy hahare  Fanoharana ny amin’i Lazarosy sy ilay mpanan-karena.
 «Tsy misy olona efa nahafoy trano, na rahalahy, na anabavy, na reny, na ray, na zanaka, na tany, noho ny amiko sy ny filazantsara». Ny mpianatra dia efa nahafoy ny rehetra ho an’i Jesosy. Ary isika, hitany avokoa izay nafointsika ho azy. Ireo rehetra notanisain’i Jesosy ireo, ireo no mampiraikitra ny fontsika. Amidio dia omeo ny malahelo, omeo ny olona tsy afaka hamerina izany aminao ny harenao. Tadidio fa tsy mila ny harentsika i Jesosy.
 Rehefa mahafoy dia ataovy ho an’i Jesosy sy tsy hiandrasana tambiny ary tsy hatao fantatr’olona. Tandremo diso fiheverana isika amin’ilay handray zato heny ; tsy hoe handray zato eny izay nafointsika isika fa matoa isika mahafoy dia tsy hanantena tambiny fa fatiantoka aza no azontsika, ny valin’ny fahafohizantsika dia any an-danitra no raisintsika. Ary rehefa mahafoy ho an’i Jesosy isika dia tsy maintsy henjehina (Ohatra : harian’ny fianakaviana, fa ilay handray zato eny dia lasa manana ankohonana ao amin’ny Tompo).
 Misy tambiny be dia be ao amin’Andriamanitra izay tsy mampitsiriritra ny zavatr’izao tontolo izao intsony  Lasa miova fanjakana isika, miala ao amin’ny aizina ho an’ny mazava, ary miala ao amin’ny fahafatesana ho any amin’ny fiainana mandrakizay « Raha misy olona ao amin’i Kristy dia olom-baovao izy ».
 Jaona 12 : 23 “Ary Jesosy namaly azy hoe: Tonga ny fotoana hankalazana ny Zanak’olona”  Jesosy ilay zanak’olona hoarina amin’ny voam-bary eto : ny fidinan’i Jesosy teto an-tany, ny namoizany ny ainy teo amin’ny hazo fijaliana no antoka hamonjena antsika.
 « Izay tia ny ainy no hahavery azy… » mahakasika ny aintsika amin’izay eto ilay fahafohizana. Ny aintsika, ny tenantsika mihintsy no mila hafointsika ho an’i Jesosy « Izay mankahala ny ainy amin’izao fiainana izao no hiaro izany ho amin’ny fiainana mandrakizay». Misy fetrany ny fahavelomantsika eto an-tany « Fito-polo taona no andron’ny taonanay Ary raha tàhiny mateza aza, dia valo-polo taona ». Ny nidinan’i Jesosy teto an-tany dia hanomana toerana hivatanantsika any an-danitra. Ka aza variana amin’izao fiainana izao fa ety an-tany no fanomanana izany.
 Ny mahatonga ny olona tsy miditra lalina ao amin’i Jesosy dia ny fahatahorana fanenjehana. Ny fanenjehena dia toetra hita raiki-tapisaka amin’ny tena mpianatr’i Kristy satria efa voasoratra hoe « Tsy hianareo no laviny fa Izaho no efa nolaviny talohanareo ».
 Manala ny fontsika amin’izay mampiraikitra azy isika dia manolotra ny aintsika ho an’i Jesosy  izay ilay hateraka indray
 “Nefa maro izay voalohany no ho farany, ary izay farany no ho voalohany”.  Ilay voalohany eto dia ilay endriky ilay lehilahy mpanan-karena izay mihevitra fa mety ny fiainany sy ny fanompoany kanefa izy no lasa farany ; Fa ny farany dia ilay niaina tamin’ny fahatsorana, niaina zava-panahy, nahafoy ny hainy na dia tsy nanana ny zavatra rehetra aza izy, tsy mba nanao ny fivavahana ho fahazoan-javatra, matahotra sy tia an’Andriamanitra, niaina tao anaty fanenjehana, ireny no nantsoina ny anarany ho eo amin’ny voalohany.
 Zavatra iray loha no takian’i Jesosy amintsika dia ny aintsika. “Mankanesa atỳ amiko, ianareo rehetra izay miasa fatratra sy mavesatra entana, fa Izaho no hanome anareo fitsaharana”.
 » Raiso Jesosy androany ho tompo sy mpamonjy ny fiainanao fa miteraka fiainana ho anao ny fananana Azy ».

_vakitenyapifin_